Stany Zjednoczone Ameryki Północnej od zawsze budziły zainteresowanie Polaków, a dowodem tego jest wielu naszych rodaków, którzy z różnych względów decydując się na emigrację jako miejsce docelowe wybierają właśnie amerykańskie miasta. Jednym z nich, w którym mieszka największa liczba ludzi o polskich korzeniach lub rodowitych Polaków jest bez wątpienia Chicago. Trzecie co do wielkości miasto w USA o powierzchni ponad 600 km2 liczące około 2,7 mln mieszkańców zamieszkuje około 1,5 mln polonii amerykańskiej. O ile w XIX wieku Polacy emigrowali na kontynent głownie z powodów politycznych to po upadku PRL wiele osób szukało tam spełnienia amerykańskiego snu. Wielu się udało i dziś wiedzie im się całkiem nieźle, ale jak wszędzie gdzie i sukcesy są również i porażki.
W innych częściach ameryki północnej, również zamieszkują nasi rodacy ale w takiej liczebności miasto będące bohaterem tego wpisu wiedzie prym. Wróćmy jednak do źródła, a mianowicie od wyjaśnienia skąd wzięła się nazwa miasta. Jak donosi jedno z najpopularniejszych źródeł na świecie nazwa „Chicago” pochodzi od francuskiego tłumaczenia słowa shikaakwa pochodzącego z języka Miami-Illinois, oznaczającego dziką cebulkę – roślinę znaną botanikom jako Allium tricoccum. Pierwszą znaną wzmianką o miejscu obecnego miasta Chicago jako „Chécagou” pochodzi od Roberta de LaSalle’a z około 1679 roku.
Historia miasta Chicago w pigułce
Założenie miasta datuje się na rok około 1780, niemniej jednak prawa miejskie uzyskało wiele dekad później bo, aż w 1837 roku. Na początku drugiej połowy XVIII wieku okolice przyszłego Chicago były zamieszkane wyłącznie przez Indian, głównie ze szczepu Illinois. Pierwszym nieindiańskim osadnikiem był czarnoskóry Jean Baptiste Point du Sable, który pochodził z Haiti i osiedlił się w okolicy między rokiem 1770 a 1780. W 1803 roku Amerykanie wybudowali na terenie obecnego miasta Fort Dearborn. W 1812 roku podczas wojny brytyjsko-amerykańskiej załoga fortu została zmasakrowana przez Indian. Pierwsze dekady XIX wieku były okresem intensywnego osadnictwa w nowo utworzonych amerykańskich stanach na zachód od Appalachów. Stan Illinois, w którym leży Chicago, wszedł do Unii w 1818 roku.
W roku 1833 Chicago, które miało wtedy 350 mieszkańców, otrzymało prawa miasteczka. Siedem lat później miasto miało już 4000 mieszkańców. 4 marca 1837 roku Chicago otrzymało prawa miejskie. W roku 1848 otwarto kanał łączący Jezioro Michigan z rzeką Missisipi, który miał swój początek w Chicago. W roku 1853 otwarto pierwszą linię kolejową między Chicago i miastem Freeport w Illinois. W następnych latach szybki rozwój kolei stworzył w Chicago jeden z najważniejszych węzłów kolejowych w Stanach Zjednoczonych. Ze swoimi doskonałymi połączeniami transportu wodnego, kolejowego, a potem lotniczego, miasto stało się i jest do dzisiaj jednym z najważniejszych węzłów komunikacyjnych i transportowych w Stanach Zjednoczonych. W 1857 roku Chicago było już największym miastem na północnym wschodzie ówczesnych Stanów Zjednoczonych i miało ponad 90 tys. mieszkańców.
Wielki pożar doszczętnie zniszczył Chicago
W 1871 roku duża część miasta została zniszczona w ogromnym pożarze, jednej z największych katastrof XIX wieku. Przyczyna pożaru jest trudna do ustalenia. Są teorie, że pożar wywołały spadające na Chicago odłamki komety von Bieli, choć tradycyjna wersja mówi o lampie kopniętej przez krowę pani O’Leary. Miasto miało wtedy już 300 tys. mieszkańców i około 100 tys. z nich straciło dach nad głową, a 250 osób zginęło. W centralnej dzielnicy do dziś zachowały się budowle, które mają symboliczne znaczenie dla miasta bo przetrwały one pożar.
Odbudowa miasta i droga ku nowoczesności
To nieszczęście dało okazję do zaprojektowania i zbudowania nowego miasta z nowymi rozwiązaniami urbanistycznymi i architektonicznymi. Szybka odbudowa rozpoczęła się prawie natychmiast i już po trzech latach trudno było znaleźć w mieście ślady pożaru. Nowe budynki w centrum miasta były wybudowane z cegły i kamienia, zastępując w większości drewniane budynki spalone w pożarze.
Nowa architektura była niezwykle oryginalna, a nowy „styl chicagowski” miał wpływ na rozwój wielu innych miast na świecie. Pierwszy na świecie drapacz chmur Home Insurance Building został zbudowany w Chicago w 1885. W zachowanym do dziś drapaczu chmur Reliance Building zbudowanym w latach 1890–1894 zastosowano nowatorskie rozwiązania (np. szerokie okna), które na świecie przyjęły się dopiero w kilkadziesiąt lat później. W Chicago pracowali światowej sławy architekci, m.in. Daniel Burnham, Frank Lloyd Wright i Mies van der Rohe. Na przełomie XIX i XX wieku miasto rozwijało się bardzo gwałtownie, głównie z powodu napływu ogromnej rzeszy imigrantów z Europy. W roku 1900 miasto liczyło około 1,7 mln mieszkańców, a w roku 1910 już prawie 2,2 mln mieszkańców. 2 grudnia 1942 roku na korcie do gry w squasha należącym do podmiejskiego uniwersytetu uczeni pod kierunkiem Enrico Fermiego uruchomili pierwszy na świecie reaktor jądrowy.
Chicago kluczowym węzłem komunikacyjnym
Wielki węzeł komunikacyjny. Główny zespół portowy Wielkich Jezior. Największy węzeł kolejowy na półkuli zachodniej, krzyżuje się tu 41 linii kolejowych, a w ciągu doby jest odprawiane około 1500 pociągów. Chicago posiada jeden z największych co do ruchliwości port lotniczy świata O’Hare, który w ciągu roku obsuguje około 100 mln podróżnych, a także nieco mniejszy Midway. Przez miasto przebiega kilka autostrad w tym osiem międzystanowych.
Chicago posiada rozbudowany system komunikacji miejskiej Chicago Transit Authority – CTA. Składają się na niego linie metra na- nad- i podziemne oznakowane kolorami niebieskim (z zachodnich przedmieść miasta przez downtown do lotniska O’Hare), zielonym (z zachodu przez downtown na południe), pomarańczowym (z południa do downtown), czerwonej (z południa na północ), brązowym (z downtown do bliskich dzielnic na północy), fioletowym (z downtown na daleką północ) i żółtym (łączącej północno-zachodnie przedmieście Skokie z linią fioletową), oraz miejskie i podmiejskie linie autobusowe, które jednak – mimo znacznej liczebności linii i pojazdów – nie zapewniają alternatywnej dla samochodów komunikacji w mieście.
Ważną rolę w transporcie pasażerskim w granicach metropolii zajmują kompanie taksówkowe, ze słynną Yellow Cab na czele. Żółte taksówki, tak popularne w wielu amerykańskich miastach z Nowym Jorkiem na czele, po raz pierwszy wyjechały na ulice właśnie w Chicago. Łącznie w mieście zarejestrowanych jest około 7000 taksówek. Są też obecni inni potentaci światowi świadczący przewozy taksówkami.
Pasażerski transport kolejowy zapewniają koleje systemu Metra, które zapewniają połączenia centrum z dalszymi przedmieściami. Daleki ruch pasażerski obsługiwany jest przez linie kolejowe Amtrak i autobusowe Greyhound.
To tylko początek - niebawem kolejne wpisy
To pierwszy wpis z zaplanowanego cyklu opisującego Chicago. W kolejnych postaram się Wam przybliżyć atrakcje turystyczne miasta oraz miejsca, które na pewno powinniście zobaczyć kiedy już dotrzecie do Chicago. Dlatego też zachęcam Was do śledzenia mojego bloga bo niebawem pojawią się na nim kolejne ciekawe wpisy dotyczące USA ponieważ Chicago nie było jedynym miastem, które udało mi się odwiedzić podczas wyjazdu. Możecie być na bieżąco również śledząc mój Fanpage oraz mój profil na Instgram.com
Program Open World
Chciałbym dodać, że moja podróż do USA jest wynikiem udziału w programie Open World realizowanego przez Biuro Kongresu ds. Międzynarodowego Przywództwa w Waszyngtonie. W Polsce program Open World koordynuje fundacja American Councils for International Education. Serdecznie dziękuję donatorom za możliwość udziału w programie.
Organizcja goszcząca w Chicago
WorldChicago jest organizacją non-profit, która każdego roku realizuje programy dyplomacji obywatelskiej dla prawie 1000 międzynarodowych specjalistów, naukowców i młodzieży uczestniczącej w programach wymiany krótkoterminowej finansowanych przez Departamentu Stanu USA jak również innych sponsorowanych przez rząd Stanów Zjednoczonych. Misją organizacji jest wzmacnianie szacunku i komunikacji poprzez międzynarodowe wymiany i sojusze oraz promowanie miasta Chicago i stanu Illinois jako ważnego ośrodka biznesu, edukacji, technologii i kultury.
